Parę osób, mały czas (2005)

Akcja filmu obejmuje lata 1975-1982 i ukazuje złożone relacje Mirona Białoszewskiego i Jadwigi Stańczakowej z punktu widzenia tej ostatniej. Trudno jednak powiedzieć, że jest to wyłącznie jej relacja: niewidoma kobieta oglądała bowiem i poznawała świat oczyma Mirona, czy to podczas przejażdżek z nim po mieście (co prawda, często w środku nocy, bo pisarza drażnili ludzie i światło słoneczne), czy to poprzez jego teksty opisujące rzeczywistość. Potrzebowali siebie nawzajem, mimo że nie umieli nazwać tego, co ich łączyło: przyjaźń, bliskość duchowa, platoniczne uczucie? On - nadwrażliwy egoista, kapryśny introwertyk, odsuwał od siebie wszystko, co stanowiło prozę codziennej egzystencji. Potrzebował kogoś, kto by się nim opiekował i pilnował bieżących spraw: od kupowania ubrań, sprzątania i prania, poprzez załatwianie spraw urzędowych, po przepisywanie jego tekstów, umawianie spotkań z wydawcami i czytelnikami. Ona pragnęła za wszelką cenę żyć jak ludzie widzący, być aktywna i samodzielna, czuć się potrzebna.

Po sezonie (2005)

Zima. Mazury. Mały pensjonat nad jeziorem zamknięty po sezonie. Pewnego dnia przyjeżdża tu tajemniczy starszy pan, Leon. Przywozi go kierowca, podejrzany typ, Hubert. Właścicielka pensjonatu, pani Rita, która zgodziła się przyjąć Leona, mimo, że pensjonat jest nie czynny, rozpoznaje w nim kogoś, kogo kiedyś znała, ale on o tym nie pamięta. Leon odkrywa, że w pensjonacie poza panią Ritą i jej służącą Dasią, przebywa jeszcze jakaś młoda kobieta, Emilia. Zaintrygowany jej obecnością, stara się dyskretnie ją obserwować i dopiero drugiego wieczoru, przy kolacji, zawiera z nią znajomość.

Lekarz drzew (2005)

Szymon znajduje na brzegu jeziora nagą kobietę i zabiera ją do swego stojącego na odludziu domu. Dziewczyna jest początkowo w szoku, potem powoli zaczyna mówić o sobie. Wymusza na mężczyźnie obietnicę, że nie zdradzi nikomu jej obecności. Przez kilka kolejnych dni Kaja opowiada o sobie kolejne, sugestywne i niesamowite, choć prawdopodobne historie, a każda przeczy poprzedniej. Jak Szeherezada chce zafascynować słuchacza, żeby zostać na kolejną noc. Nie wiadomo, która wersja jej życia jest prawdziwa, ile w jej zachowaniu jest wyrachowanej gry, a ile prawdy. Raz sprawia wrażenie kobiety po traumatycznych przejściach, innym razem zagubionego we własnych kłamstwach dziecka.